पुथांडु, ज्याला तामिळ नववर्ष म्हणूनही ओळखले जाते, हा तामिळ समाजात विशेष महत्त्वाचा सण आहे, जो साधारणत: एप्रिलच्या मध्यात साजरा केला जातो. तामिळ सौर कॅलेंडरचा प्रारंभ करणारा हा सण तामिळ साहित्य आणि परंपरांत खोलवर रुजलेला आहे, ज्याचे उल्लेख संगम कालखंडापासून आढळतात. पुथांडु नवी सुरुवात, आशा, आणि तामिळ संस्कृतीचा समृद्ध वारसा अधोरेखित करतो, ज्यामुळे तो ऐतिहासिक महत्त्वासह आधुनिक रंगत आणणारा उत्सव बनला आहे [१][२][३].
पुथांडु सण विविध रुढी आणि परंपरांनी भरलेला असतो. कुटुंबीय एकत्र जमून विशेष खाद्यपदार्थ तयार करतात, ज्यात भात, फळे, आणि गोड पदार्थांचा समावेश असतो. हे पदार्थ संपन्नता आणि सुपीकतेचे प्रतीक मानले जातात. सामुदायिक कार्यक्रम, खेळ, आणि सांस्कृतिक सादरीकरणे समाजातील एकता आणि ओळख मजबूत करण्यास मदत करतात, ज्यातून सामाजिक बंध वाढतात [४][५].
सणाच्या वेळी घराच्या प्रवेशद्वारावर रंगीत कोलम काढले जातात, ज्यातून सौख्याचे स्वागत केले जाते. याचसोबत, घरात देवाची पूजा केली जाते आणि शुभेच्छा आदानप्रदान केल्या जातात, ज्यातून चांगले संबंध आणि सुखसमृद्धीचे प्रतीक म्हणून हे कार्य केले जाते [६].
कालांतराने पुथांडुच्या साजरीकरणात अनेक बदल झाले, विशेषत: वसाहतवादी काळातील सांस्कृतिक प्रभावामुळे. परंतु तरीही, पुथांडु तामिळ ओळख, चिंतन, कृतज्ञता, आणि आगामी वर्षात भरभराटीची आशा यांचे एक प्रतीक आहे. हा सण दक्षिण आणि आग्नेय आशियातील विविध समुदायांमध्येही साजरा होतो, ज्यात नवचैतन्य आणि सांस्कृतिक वैविध्याची समानता आढळते [७][८][९].
पुथांडु सणाच्या निमित्ताने परिधान केलेले रंगीबेरंगी कपडे आणि घरासमोर काढलेले आकर्षक कोलम हे तामिळ समाजाच्या सांस्कृतिक, कृषी आणि आध्यात्मिक श्रद्धांचा एक गूढार्थ आहे. त्यामुळे पुथांडु हा तामिळ संस्कृतीच्या ऐतिहासिक आणि आधुनिक काळातील जोडणीचे एक प्रतीक म्हणून उभा राहतो [१०][११][१२].
ऐतिहासिक पार्श्वभूमी
तामिळ नववर्ष, ज्याला पुथांडु म्हणतात, प्राचीन तामिळ साहित्य आणि परंपरांत खोलवर रुजलेला आहे. या नववर्षाचा उल्लेख प्राचीन तामिळ कवितांमध्ये आणि संगम कालखंडातील ग्रंथांमध्ये आढळतो. सुप्रसिद्ध कवी नक्कीरर आणि कूडलूर किळर यांच्या रचनांमध्ये याचे उल्लेख आहेत. तिसऱ्या शतकात लिहिलेले नक्कीरर यांचे ‘नेडुनलवाडाई’ हे काव्य सूर्याच्या राशीतील प्रवासाचे वर्णन करते आणि मध्यम एप्रिलमध्ये चैत्र/मेष राशीच्या प्रवेशासह वर्षाची सुरुवात दर्शवते [१][२].
तामिळ भाषेतील जुने व्याकरण ग्रंथ ‘तोलकाप्पियम’ देखील वर्षाला सहा ऋतूंमध्ये विभागतो आणि चित्तिराईचा प्रारंभ ‘इलवेनिल’ (उन्हाळा) हंगामाच्या सुरुवातीला मानतो [२]. पाचव्या शतकातील तामिळ महाकाव्य ‘शिलप्पदिकारम’ देखील बाराही राशींचा उल्लेख करते, ज्यामध्ये वर्षाची सुरुवात चैत्र/मेष राशीपासून होते [२]. दुसरे प्रसिद्ध तामिळ महाकाव्य ‘मणिमेकलाई’ देखील सूर्य कालपद्धतीच्या अस्तित्वाला मान्यता देते, जी आजही वापरली जाते आणि ज्यामधून सांस्कृतिक परंपरा सतत टिकून आहे.
इतिहासातील पुरावे, जसे की ११व्या शतकातील बर्मामधील (पगान) आणि १४व्या शतकातील थायलंडमधील (सुखोथाई) शिलालेख, हे दर्शवतात की दक्षिण भारतीय दरबारींनी पारंपरिक कालगणना मध्यम एप्रिलपासून सुरू होणारी म्हणून ठरवण्यात भूमिका बजावली [३][४]. पुथांडुच्या साजरीकरणात अनेक ऐतिहासिक घटक एकत्र गुंफलेले आहेत. ब्रिटिश राजवटीत आलेल्या सांस्कृतिक प्रभावांसह सणात विविध प्रथा समाविष्ट झाल्या आहेत. आजच्या काळातील पुथांडु साजरे करणाऱ्या परंपरांमध्ये पारंपरिक रीतिरिवाज आणि आधुनिक घटक यांचे मिश्रण दिसून येते, जे तामिळ संस्कृतीची सहनशीलता आणि अनुकूलता दर्शवते [४][५].
पुथांडुचा महत्त्व फक्त कालगणना पुरता मर्यादित नाही; तो तामिळ वारशाचा समृद्ध धागा आहे, ज्यामध्ये इतिहास, साहित्य, आणि समाजाचे ओळख एकत्र गुंफलेले आहेत [६].
पुथांडु साजरीकरण
पुथांडु, म्हणजेच तामिळ नववर्ष, कुटुंब, समुदाय आणि सांस्कृतिक वारसा यांवर आधारित विविध प्रथा आणि परंपरांसह साजरा केला जातो. नवीन वर्षाचे स्वागत करण्यासाठी, कुटुंबीय एकत्र येतात आणि विशेष खाद्यपदार्थ तयार करतात. प्रत्येक घराण्याच्या खास रेसिपीमध्ये सांस्कृतिक वारसा प्रतिबिंबित होत असते, आणि ह्यामुळे आनंददायी वातावरण तयार होते, जिथे कौटुंबिक परंपरा आणि कलेचा अनुभव घेतला जातो [४].
पाककला परंपरा
नववर्षाचा पहिला आहार खूप महत्त्वाचा मानला जातो. हा आहार ग्रहण करण्यासाठी ताऱ्याच्या शुभ वेळेनुसार स्वयंपाक केला जातो. यात मुबलकतेचे प्रतीक असलेला भात, तसेच फळे—केळी आणि आंबे—जी उगवण आणि वाढ यांचे प्रतीक मानली जातात, यांचा समावेश असतो [४]. यामध्ये ‘कवुम’, गोड भात केक, आणि ‘कोकीस’, तांदळाच्या पिठापासून आणि नारळाच्या दुधातून बनवलेले कुरकुरीत पदार्थ, यांचा समावेश असतो. हे पदार्थ तामिळ समाजाच्या समृद्ध खाद्यवारशाचे प्रतीक आहेत.
सामुदायिक सहभाग
पुथांडु उत्सवात कुटुंबाच्या बाहेरही सामुदायिक आयोजनात सहभाग घेतला जातो. या काळात गावांमध्ये मेळे भरवले जातात आणि पारंपरिक खेळ, शेतीचे काम, आणि स्पर्धांचे आयोजन केले जाते. या क्रिया, विशेषत: तरुण पिढीसाठी, तामिळ वारशाशी बांधलेले असतात, जिथे खेळाद्वारे परंपरेचे मूल्य शिकवले जाते [४].
सांस्कृतिक कला
खाद्यपदार्थ आणि कौटुंबिक परंपरांच्या जोडीला, नववर्ष साजरे करणाऱ्या संगीत आणि नृत्याच्या सांस्कृतिक सादरीकरणांचे आयोजन केले जाते. सामुदायिकता आणि एकत्रित ओळख दाखवण्यासाठी या कार्यक्रमांचे महत्त्व आहे, ज्यामुळे तामिळ समाजाचा एकत्रित भावनांचा अनुभव घडतो.
एकतेचा उत्सव
पुथांडु हा केवळ सण नसून एक नवचैतन्य, आत्मचिंतन आणि उज्ज्वल भविष्याकडे वाटचाल दर्शवणारा काळ आहे.
प्रतीकात्मकता
पुथांडु किंवा तामिळ नववर्ष साजरे करण्यामध्ये सांस्कृतिक वारसा, कृषी परंपरा, आणि समाजाची मूल्ये यांचे प्रतिकात्मक दर्शन घडते. या सणाचे वैशिष्ट्य म्हणजे परिधान केलेले पारंपरिक वस्त्र. उत्साही रंगांच्या कपड्यांची निवड ही आनंद, संपन्नता, आणि शुभेचे प्रतीक आहे, जे नवीन वर्षाच्या आगमनाचे स्वागत करतात [७].
पारंपरिक वस्त्रे आणि अलंकार
सणाच्या दिवशी स्त्रिया सोन्याचे कडे, झुमके, आणि हार परिधान करतात, तर पुरुषांसाठी सोन्याची साखळी आणि अंगठ्या शुभ चिन्ह म्हणून घातल्या जातात. हे अलंकार केवळ सौंदर्यासाठी नसून संपत्ती आणि सौभाग्याचे प्रतीक मानले जातात [७].
पुथांडु कोलम
पुथांडु कोलम ही एक महत्त्वपूर्ण प्रथा आहे, जिथे घरासमोर तांदळाच्या पिठातून आणि रंगीत पावडर वापरून आकर्षक रेखाटन केले जाते. कोलममध्ये सूर्य, चंद्र, आणि आंब्याची पाने यांसारख्या पारंपरिक शुभ चिन्हांचा समावेश असतो, जे वाढ आणि एकात्मता यांचे प्रतीक आहेत. या रेखाटनांमुळे वाईट शक्तींचा नाश होतो आणि घरात सकारात्मक ऊर्जा प्रवाहित होते [३].
चिथिरैकानी
चिथिरैकानी, ज्याला विशुकानी देखील म्हणतात, हा पुथांडू साजरा करण्याचा एक महत्त्वाचा भाग आहे जो विशेषतः कोंगू नाडू आणि केरळच्या काही भागात मोठ्या आनंदाने साजरा केला जातो. तामिळ “कानी” आणि मल्याळममध्ये याचा अर्थ आहे “जे पहिल्यांदा पाहिले जाते,” आणि नवीन वर्षाच्या दिवशी अशा शुभ वस्तूंचा प्रथम दर्शन घेणे या कानीचा उद्देश आहे, ज्यामुळे समृद्धी आणि सौभाग्य प्राप्त होते, अशी पारंपरिक श्रद्धा आहे.
चिथिरैकानीसाठी एक विशेष थाळी तयार केली जाते ज्यात तीन प्रकारची फळे (आंबा, केळी, आणि फणस), सुपारी, तांदूळ, लिंबू, काकडी, नारळ, सुवर्ण किंवा रौप्याचे दागिने, नाणी किंवा पैसे, फुले, आणि एक आरसा ठेवला जातो. केरळमध्ये या विशुकानीमध्ये अरनमुला कन्नडी (आरसा), सुवर्ण रंगाचे कोन्ना फुले (Cassia fistula), आणि सुवर्ण किंवा रौप्याच्या दागिन्यांचा समावेश असतो. यातील प्रत्येक घटक समृद्धीचे आणि शुभत्वाचे प्रतीक आहे. आरसामध्ये या सर्व शुभ गोष्टी पहिल्यांदा पाहण्याचा हेतू, व्यक्तीला स्वतःला समृद्धतेच्या भागीदार म्हणून पाहण्याचा आहे.
नववर्षाच्या आदल्या दिवशी, शुभ गोष्टींची थाळी तयार केली जाते. नवीन वर्षाच्या दिवशी, घरातील वडीलधारी मंडळी दीप प्रज्वलित करतात आणि कुटुंबातील लहानांना उठवून बंद डोळ्यांनी त्या थाळीपर्यंत नेले जाते, जिथे कानीचे प्रथम दर्शन घेऊन नवीन वर्षाची सुरुवात केली जाते. हा विधी कोंगू नाडू आणि केरळच्या काही भागांमध्ये महत्त्वाचा मानला जातो आणि यामुळे संपूर्ण वर्षभरासाठी शुभ परिणाम येतील, अशी श्रद्धा आहे.
अग्नी प्रज्वलन आणि आहाराची सुरुवात
नववर्षाच्या सुरुवातीला अंगणात आग प्रज्वलित करणे ही एक प्रतीकात्मक प्रथा आहे, ज्यामुळे प्रेम आणि कौटुंबिक पाठबळाचे दर्शन घडते. ही क्रिया घरातील ज्येष्ठ सदस्याकडून केली जाते, ज्यामुळे पिढी दर पिढी ज्ञानाचा सन्मान आणि कुटुंबाच्या एकात्मतेचे दर्शन होते [४].
भेटवस्तूंची देवाणघेवाण
सणादरम्यान भेटवस्तू देणे ही परंपरा आहे, जी शुभेच्छा आणि आनंदाच्या वाटचालीचे प्रतीक मानली जाते. यामुळे फक्त कुटुंबाचाच नाही तर शेजारचाही एकात्मता आणि स्नेह वृद्धिंगत होतो. अशा प्रकारे पुथांडु उत्सव हा केवळ वैयक्तिक कुटुंबासाठी नसून, संपूर्ण समाजाच्या एकतेचा उत्सव आहे [४].
संबंधित सण
दक्षिण आणि आग्नेय आशियातील विविध संस्कृती पुथांडूसारख्याच वेळी आपले नवीन वर्ष साजरे करतात. हे सण नवसुरुवातीचा आनंद आणि आशेचा संदेश देणारे असतात, ज्यामुळे विविध परंपरांचा एकत्रित उत्सव होतो.
दक्षिण आणि आग्नेय आशिया
श्रीलंकेत “सिंहला आणि तामिळ नववर्ष” पुथांडूसारखेच साजरे केले जाते, ज्यात बांगलादेश, थायलंड आणि म्यानमारच्या उत्सवांचा प्रभाव दिसून येतो. थायलंडमधील ‘सॉन्गक्रॅन’मध्ये पाण्याचे शिंपडणे हा एक महत्त्वाचा भाग आहे, जो जुन्या गोष्टी विसरून नवसुरुवातीचा संदेश देतो. याचप्रमाणे, भारतात प्रत्येक प्रांतामध्ये स्वतंत्र नववर्ष साजरे केले जाते; उगादी कर्नाटक आणि आंध्र प्रदेशमध्ये साजरी होते, तर पंजाबात बaisाखी हे सण शेतकरी सण म्हणून मोठ्या उत्साहाने साजरा केला जातो [८][९].
तामिळनाडूमधील पोंगल
पोंगल हा तामिळनाडूमधील महत्त्वाचा सण आहे, जो शेतकरी नववर्षाच्या सुरूवातीचे प्रतीक मानला जातो. हा चार दिवसांचा सण सूर्यदेवतेला अर्पण केला जातो, ज्यामध्ये पोंगल नावाचे पारंपरिक पदार्थ बनवले जाते. घराची सजावट, प्रार्थना, आणि कुटुंबीयांची एकत्रित उपस्थिती या सणाचे विशेष आकर्षण असतात. या सणाचे संपन्नता आणि समृद्धी यांचे प्रतीक पुथांडूसारखेच आहे [१०][७].
केरळमधील विषू
विषू हा केरळमधील नवा वर्ष साजरे करण्याचा सण आहे, जो वसंत ऋतूच्या आगमनासोबत येतो. विषूक्कणी, म्हणजेच शुभ प्रतीकांची आकर्षक मांडणी हा सणाचा मुख्य भाग असतो. पारंपरिक भोजन आणि प्रार्थना यांचे आयोजन केले जाते, ज्यामुळे पुथांडूसारख्या समृद्ध परंपरांचा उत्सव साजरा केला जातो [७].
कार्तिगाई दीपम
कार्तिगाई दीपम हा तामिळनाडूमधील दीपांचा सण आहे, जो कार्तिगाई महिन्यात साजरा होतो. या सणात दिवे लावून अंधारावर प्रकाशाचा विजय साजरा केला जातो, जो पुथांडूच्या आशावाद आणि नवसुरुवातीच्या प्रतीकांशी साधर्म्य दर्शवतो [१०].
आंतरराष्ट्रीय रूपे
भारताबाहेर विविध समुदायही याच कालावधीत त्यांचे नवीन वर्ष साजरे करतात. आग्नेय आशियातील विविध समुदाय साजरे करताना पाण्याचे शिंपडणे, गोडधोड पदार्थ बनवणे, आणि पारंपरिक नृत्यगायन करण्याचे आयोजन करतात, जे पुथांडूसारख्या सामूहिक उत्सवाचे अंग आहे. प्रत्येक प्रांतात हे सण वेगवेगळ्या पद्धतीने साजरे होतात, तरीही आनंद, नवी सुरुवात आणि एकत्रितपणाची भावना प्रत्येक ठिकाणी एकसारखीच असते [३][१].
मलेशिया आणि सिंगापूरमध्ये पुथांडू उत्सव
मलेशिया आणि सिंगापूरमध्ये तामिळ लोक मध्य एप्रिलमध्ये पारंपरिक नववर्षाचा उत्सव साजरा करतात, ज्यामध्ये शीख, मल्याळी आणि बंगाली समुदाय देखील सहभागी होतात. या उत्सवाच्या निमित्ताने विविध राजकीय नेते भारतीय समुदायाला नववर्षाच्या शुभेच्छा देतात. विशेष धार्मिक कार्यक्रम हिंदू मंदिरांमध्ये, तामिळ समुदाय केंद्रांमध्ये आणि गुरुद्वारांमध्ये आयोजित केले जातात. सांस्कृतिक कार्यक्रम आणि माध्यमांवर विशेष प्रसारण देखील केले जाते, ज्यामुळे या उत्सवाचे महत्त्व अधिकच वाढते.
श्रीलंकेतील तामिळांचे पुथांडू
श्रीलंकेतील तामिळ समुदाय एप्रिल महिन्यात पारंपरिक नववर्ष साजरे करतात, ज्यामध्ये काई-विषेषम नावाचा एक महत्त्वाचा आर्थिक व्यवहार केला जातो. या प्रसंगी, लहान मुले वडीलधाऱ्यांकडे आदराने भेट देतात, आणि वडीलधारी मंडळी त्यांना आशीर्वाद देतात आणि खिशात पैसे देऊन त्यांचा सन्मान करतात. हा सण नवीन कृषी चक्राची तयारी करण्यासाठी जमीन नांगरण्याच्या ‘अर्पुडू’ (प्रथम नांगरणी) विधीनेही जोडलेला आहे.
या उत्सवात तरुणांमध्ये ‘पो-थेनकाई’ किंवा नारळयुद्ध खेळले जाते, ज्यात नारळांचा वापर करून शौर्य दाखवले जाते. हा खेळ विशेषतः उत्तर आणि पूर्व श्रीलंकेतील तामिळ गावांमध्ये मोठ्या उत्साहाने खेळला जातो. याशिवाय, बैलगाड्यांच्या शर्यती देखील आयोजित केल्या जातात, ज्यामुळे उत्सवाला एक पारंपरिक आणि सांस्कृतिक रंग मिळतो.
पूठांडूच्या या सणात कुटुंबीय भेटी देतात आणि कौटुंबिक नातेसंबंध सुदृढ करतात. दिवसभर विविध धार्मिक आणि पारंपरिक कार्यक्रम झाल्यावर, संध्याकाळी संपूर्ण कुटुंब एकत्र येऊन भव्य मेजवानीचा आस्वाद घेतात. या उत्सवाचे श्रीलंकन सिंहली नववर्ष सणाशीही साधर्म्य आहे, त्यामुळे दोन्ही समुदायात हा सण सामायिक आनंद आणि संस्कृतीचे प्रतीक आहे.
आधुनिक काळातील पुथांडू
पुथांडू किंवा तामिळ नववर्ष साजरा करण्याची पद्धत आधुनिक समाजात लक्षणीयरीत्या बदलली आहे, पारंपरिक प्रथा आणि आधुनिक प्रभावांचे मिश्रण घेत. नववर्षाच्या पूर्वसंध्येला, घराघरांमध्ये एकत्रित तयारी केली जाते, ज्यात घरांची स्वच्छता आणि रंगीत सजावट केली जाते. ही सजावट एक नवीन सुरुवात आणि येणाऱ्या वर्षासाठी समृद्धतेचे स्वागत करण्याचे प्रतीक आहे. या प्रक्रियेमुळे कौटुंबिक संबंध मजबूत होतात, आणि युवा पिढीला परंपरा आणि संस्कृतीची माहिती मिळते, कारण हे रीतीरिवाज पिढ्यानपिढ्या चालत आले आहेत[4][11].
पुथांडूचा उत्सव केवळ कुटुंबापुरता मर्यादित नसून, व्यापक समुदायातही त्याचे महत्त्व आहे. शेजारी एकमेकांच्या घरी जातात, शुभेच्छा आणि भेटवस्तूंची देवाणघेवाण करतात, ज्यामुळे सामाजिक बंध अधिक दृढ होतात आणि सौहार्द व सहानुभूतीची भावना निर्माण होते[4]. उत्सवाच्या वेळी रस्ते विविध पारंपरिक खेळ, संगीत, आणि नृत्याने भरून जातात, ज्यात पुथांडूचा आनंदोत्सव स्पष्टपणे दिसून येतो[4].
पुथांडू साजरा करण्याचे धार्मिक विधी आणि देवतांना केलेल्या प्रार्थना ही या उत्सवाची मध्यवर्ती भूमिका बजावतात. या प्रार्थनांमध्ये स्वास्थ्य, समृद्धी, आणि आनंदासाठी आशीर्वाद मागितले जातात. यात पवित्र श्लोकांचे पठण आणि सामुदायिक प्रार्थना देखील असतात, ज्यामुळे अध्यात्मिकतेला महत्त्व दिले जाते[11]. रंगोलीच्या रंगसंगती आणि सजावटी, तसेच सणाच्या खाद्यपदार्थांचे घटक, शुभ्रता आणि नवसुरुवातीचे प्रतीक आहेत, जे नववर्षाच्या प्रमुख संकल्पना दर्शवतात[11].
याशिवाय, पुथांडू साजरा करण्याची पद्धत काळानुसार अनुकूल झाली आहे, ज्यात वसाहती काळातील आणि जागतिकीकरणाचे विविध प्रभाव दिसून येतात. अनेक कुटुंबे पारंपरिक पद्धती कायम ठेवतात, तर काहींच्या उत्सवांमध्ये आधुनिक जीवनशैलीशी सुसंगत अशा नवीन पद्धती दिसतात. या जुन्या आणि नव्या रितींच्या मिश्रणामुळे तामिळ संस्कृतीची टिकाऊपणा आणि काळानुसार विकसित होण्याची क्षमता स्पष्ट होते, जी आपल्या मूळांकडे सन्मान राखत आधुनिकतेशी जुळवून घेत आहे[4][12].
विवाद: पुथांडू साजरीकरणाची तारीख बदलण्याबाबत मतभेद
२००८ साली तामिळनाडूतील द्रविड मुन्नेत्र कळघम (DMK)-नेतृत्वाखालील सरकारने तामिळ नववर्षाचा सण पोंगलसह १४ जानेवारीला तामिळ महिन्याच्या थईच्या पहिल्या दिवशी साजरा करण्याचा निर्णय घेतला. “तामिळनाडू नववर्ष (घोषणा विधेयक २००८)” या कायद्याद्वारे हा बदल DMK सरकारच्या सदस्यांनी राज्य कायदा म्हणून मंजूर केला. तथापि, २०११ मध्ये ऑल इंडिया अण्णा द्रविड मुन्नेत्र कळघम (AIADMK)-नेतृत्वाखालील सरकारने या कायद्याला रद्द करून पुन्हा मध्य एप्रिलमध्ये पारंपरिक पुथांडू साजरा करण्याची परंपरा कायम ठेवली.[१३][१४][१५]
DMK सरकारच्या या बदलाला हिंदू पुजारी आणि तामिळ विद्वानांनी विरोध केला. या निर्णयामुळे राज्यातील आणि इतरत्र राहणाऱ्या तामिळ जनतेमध्ये रोष निर्माण झाला. AIADMK आणि मक्कल मनीला कळघम (MDMK) पक्षांनी या निर्णयाचा विरोध केला आणि आपल्या समर्थकांना एप्रिलमध्ये पारंपरिक पुथांडू साजरा करण्याचे आवाहन केले. तामिळनाडूबाहेर राहणारे तामिळ लोक, जसे की श्रीलंका, सिंगापूर, मलेशिया, आणि कॅनडा येथे राहणारे, पूर्ववत एप्रिलमध्ये पुथांडू साजरा करीत राहिले.
DMK सरकारने नव्या सणाच्या स्वरूपात “चिटिराई तिरुनाळ” (चिटिराई उत्सव) साजरा करण्याची घोषणा केली, ज्याला सार्वजनिक सुट्टी म्हणून घोषित केले गेले, परंतु तामिळ नववर्ष म्हणून नव्हे. टीव्ही वाहिन्यांनी १४ एप्रिल रोजी “चिटिराई तिरुनाळ विशेष कार्यक्रम” प्रसारित केले, मात्र AIADMK नेत्या जयललिता आणि MDMK नेत्या वैको यांनी पारंपरिक पुथांडू दिनच साजरा करण्याचे आवाहन केले.[१६][१७][१८][१९]
हा विवाद काही काळ चालला, मात्र कालांतराने एप्रिलमध्ये पारंपरिक पुथांडू साजरा करण्याचे अधिकृत स्वरूप पुनर्स्थापित झाले आणि तामिळनाडूमध्ये सार्वजनिक सुट्टी पुन्हा जाहीर करण्यात आली.
संदर्भ सूची
- Puthandu – Wikipedia
- Tamil calendar – Wikipedia
- Puthandu – Wikiwand
- The Cultural Significance of Traditional Sri Lankan New Year …
- Culture of Coimbatore – Wikipedia
- SINHALA AND TAMIL NEW YEAR: CUSTOMS, HISTORY, FOODS
- Celebrating Tamil New Year: Traditions, Attire, And Greetings
- Sinhala and Tamil New Year 2024: History, Rituals, & Values – Greenware
- Tamil New Year Festival – Hindu Council of Australia
- Famous Festivals in Tamil Nadu that Truly Describe its Culture
- Understanding the Significance of the Hindu New Year
- Not Only Hari Raya, But Malaysia Observed 5 Other Celebrations … – TRP
- “Jaya changes DMK’s calendar, Tamil new year in April now”. The Indian Express. India. 24 August 2011. Retrieved 18 October 2011.
- DC chennai (24 August 2011). “Jaya reverses Karunanidhi’s order; Tamil New Year on Chithirai 1”. Deccan Chronicle. India. Archived from the original on 11 October 2012. Retrieved 18 October 2011.
- Special Correspondent (23 August 2011). “States / Tamil Nadu : Tamil New Year in Chithirai”. The Hindu. India. Retrieved 18 October 2011.
- “Tamil New Year Celebrated All Across State”. Archived from the original on 4 January 2014. Retrieved 21 April 2013.
- “Law on Tamil New Year was enacted for publicity, says Jayalalithaa”. The Hindu. Chennai, India. 14 April 2012.
- “Tamil year Vijaya ushered in with religious fervour”. Archived from the original on 4 January 2014. Retrieved 21 April 2013.
- “Project SECURITY”. Archived from the original on 6 July 2015. Retrieved 21 April 2013.